Proboszczowie

1. Ks. Narcyz Putz

Urodził się 28 stycznia 1877r. w Serakowicach. Ukończył Królewskie Maryjne Gimnazjum w Poznaniu, po czym, 26 kwietnia 1898r., wstąpił do Seminarium Duchownego w ww. mieście. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 grudnia 1901r. Rok później powołano go na wikariusza w Boruszynie. Pracował też w Szamotułach, Wronkach, Ludzisku. 1 kwietnia 1920r., dekretem ks. Prymasa Dalbora, został administratorem kościoła NSPJ w Bydgoszczy. Pod koniec roku 1921 otrzymał tytuł proboszcza, mimo, że parafia nie została jeszcze erygowana. Jak wiemy nasz kościół należał z początku do Niemców. Ks. Putz chciał go przekształcić w kościół polski, co ostatecznie udało mu się w 1924r. Niestety, decyzją Nuncjusza Apostolskiego, bp Lauri'ego, musiał opuścić Bydgoszcz. Otrzymał za to, 1 września 1925r., administrację parafii Św. Wojciecha w Poznaniu. 31 stycznia 1927r. mianowany przez ks. Prymasa A. Hlonda członkiem Rady Administracyjnej Archidiecezji Poznańskiej, a 16 listopada 1937r. kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej w Poznaniu. We wrześniu 1939r. udał się do Warszawy, gdzie go uwięziono. Po dwóch tygodniach aresztu wrócił do Poznania. 25 kwietnia 1940r., po ponownym aresztowaniu, został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zmarł 5 grudnia 1942r. Jego nr obozowy to - 22064.

2. Ks. Kazimierz Stepczyński

Urodził się 4 marca 1881r. w Żychowie. Studia teologiczne, zakończone prezbiteratem, rozpoczął w 1902r. Jako wikariusza wysłano go do Połajewa. Następnie został administratorem parafii w Witaszycach, w Śmiglu i w Ryczywole. Mianowano go prodziekanem i dziekanem dekanatu obornickiego oraz radcą duchowym. Proboszczem parafii NSPJ w Bydgoszczy był od 1 paźdiernika 1925r. 1 października 1928r. otrzymał tytuł inspektora religii w szkołach powszechnych w Bydgoszczy oraz, 28 grudnia 1929r., dziekana dekanatu bydgoskiego. Kolejne tytuły i funkcje ks. Stepczyńskiego to: sędzia prosynodalny Trybunału Metropolitalnego w Gnieźnie; kanonik honorowy Gnieźnieńskiej Kapituły Metropolitalnej. Przed księdzem, jako proboszczem stanęło zadanie zorganizowania zaplecza materialnego parafii (utworzenie plebanii, cmentarza, organistówki). Z inwestycji należy wymienić: umieszczenie w ołtarzu głównym nowego obrazu Serca Jezusowego, nowy wystrój kaplicy Św. Teresy, wybudowanie na cmentarzu domu dla dozorcy. Był osobą dość konfliktową i nie w pełni taktowną, choć gorliwą. Podczas wojny więziony i torturowany przez gestapo. Padł ofiarą krwawej bydgoskiej niedzieli w roku 1939. Jego ciała nigdy nie odnaleziono.

3. Ks. Czesław Rólski

Urodzony w Gębicach, 28 maja 1905r. Ukończył naukę w Pństwowym Gimnazjum Klasycznym w Trzemesznie. We wrześniu wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. 14 czerwca 1930r. otrzymał święcenia kapłańskie. Miesiąc później objął funkcję wikariusza przy kościele farnym w Bydgoszczy, a 1 marca 1932r. w kościele NSPJ. W czasie wojny pomagał parafianom materialnie i duchowo, spowiadał, udzielał Sakramentów i odprawiał Msze św. W 1946r. objął w zarząd parafię Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Szwederowie. W 1968r. Prymas Polski, ks. kard. Stefan Wyszyński mianował ks. Rólskiego wicedziekanem dekanatu Bydgoszcz. Dla każdego miał życzliwe słowo. Nie potrafił nikomu niczego odmówić, zawsze chętnie spieszył z pomocą. Zmarł nagle, na zawał serca, 22 maja 1972r.

4. Ks. Jan Nepomucen Konopczyński

Przyszedł na świat 24 kwietnia 1883r. w Dalewie. Kultywując tradycje narodowe i religijne, jako uczeń Gimnazjum w Rawiczu, działał w tajnej organizacji Tomasza Zana. Drzwi Seminarium Duchownego w Gnieźnie przekroczył w styczniu 1907r. Cztery lata później otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp Edwarda Likowskiego. Jako neoprezbiter rozpoczął pracę duszpasterską w Morzewie k. Chodzieży. Potem zaznaczył swoją obecność w Kucharkach pod Poznaniem oraz w Baszkowie k. Kobylina, gdzie dał się poznać jako gorliwy obrońca wiary i obyczajów. Kolejnymi placówkami były: Września, Chlewiska, Pobiedziska.

W 1917r. został wikariuszem bydgoskiej Fary. Opiekował się polskimi organizacjami działającymi przy tej parafii, organizował imprezy o charakterze narodowym, wygłaszał przemówienia w "Domu Polskim" przy ul. Warmińskiego. Po krótkim czasie powierzono mu wybudowanie kościoła i zorganizowanie parafii na Szwederowie. Nie należało to do zadań łatwych z uwagi na materialne i duchowe ubóstwo panujące w tej dzielnicy. Ksiądz Konopczyński, dzięki poświęceniu i samozaparciu, szybko zjednał sobie ludzi. Kościół p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy powstał w 1928r. Dla chorych i dzieci sprowadził siostry zakonne w celu zapewnienia stałej i należytej opieki. Ze względu na szacunek, jakim darzono ks. Konopczyńskiego radni Rady Miasta powołali go na honorowy urząd radcy miejskiego w następujących dziedzinach: opieka nad kościołami, parafiami, sierocińcami, ochronkami i instytucjami charytatywnymi. Pod koniec 1931r. odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia na polu pracy społecznej dla bydgoszczan. Na początku II wojny światowej, w listopadzie 1939r., został aresztowany przez gestapo pod zarzutem rozdzielania broni i amunicji. Dzięki staraniom bliskich zwolniono go. Sprawował nadal, w bardzo trudnych i niekorzystnych warunkach, obowiązki duszpasterza na Szwederowie. Za zgodą ks. prałata dr Edwarda von Blericqa, zwierzchnika Archidiecezji Gnieźnieńskiej, podpisał wniosek o wpis na niemiecką listę narodowościową. Nie złożenie takigo wniosku groziło poważnymi restrykcjami, m.in. zesłaniem do obozu koncentracyujnego. Jednakże postawa ks. Konopczyńskiego była niezłomna. Mimo zakazów spowiadał po polsku, wspierał parafian w każdym możliwym wymiarze. Po wojnie mianowano go na dziekana miasta Bydgoszczy. Do jego zadań należało organizowanie życia religijnego w mieście, jak również święcenie i oddawanie w użytek kościołów czy opieka nad powracającymi z wygnania. 15 września 1946r. objął w zarząd parafię NSPJ w Bydgoszczy. Stąd kierował życiem religijnym, rozwinął ogólnomiejską działalność duszpasterską i społeczną oraz odrestaurował parafię. 23 października 1950r. aresztowała go SB. Funkcjonariusze zarekwirowali księgi konferencji dekanalnych i akta wizytacyjne. Przyczynami zatrzymania były: wysunięcie w 1938r. przez Radę Miejską na kandydata na posła do Sejmu oraz pogarszające się stosunki między państwem a Kościołem. Na szczęście starania władz duchownych i rodziny odniosły pozytywny skutek. Ks. Jana zwolniono 9 stycznia 1951r. Potem, kard. Wyszyński, mianował go na: dziekana dekanatu Bydgoszcz I i wizytatora nauki religii w szkołach podstawowych. Od 1958r. ks. Konopczyński chorował na serce; zmarł 17 lipca 1961r.

5. Ks. Antoni Majchrzak

Przyszedł na świat w Szczonowie k. Żerkowa 5 stycznia 1907r. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Pogorzelicy i do Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Jarocinie. Do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu wstąpił w 1927r. Święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1932r. w Bazylice Archikatedralnej Poznańskiej. Pracę duszpasterską rozpoczął w parafii Św. Trójcy w Bydgoszczy. Pracował też jako nauczyciel religii w Państwowym Gimnazjum Klasycznym oraz w Seminarium Nauczycielskim w Bydgoszczy. Ks. Majchrzaka również aresztowano: 7 października 1941r. w kościele w Czeszewie, skąd wywieziono go do Poznania, a następnie do Dachau. W obozie koncentracyjnym przebywał cztery lata. Po zakończeniu wojny udał sie do Francji i pracował jako duszpasterz w Polskiej Misji Katolickiej w Mericourt. W 1961r. wrócił do kraju, mianowany proboszczem kościoła NSPJ w Bydgoszczy, a w 1971r. dziekanem dekanatu Bydgoszcz I. Kościół wymagał wielu napraw i nowych inwestycji. Nie było także, bardzo potrzebnych, salek katechetycznych. Zarządzanie parafią NSPJ przypadło na okres silnego totalitaryzmu komunistycznego i ateizacji społeczeństwa. Naszej parafii, ówczesne władze zabrały dwie spośród pięciu nieruchomości. W 1981r. ks. Antoni otrzymał zezwolenie na budowę Domu Katechetycznego. Rok później, po uroczystości złotego jubileuszu, przeszedł w stan spoczynku. Umarł nagle 27 sierpnia 1982r.

6. Ks. Bogdan Jaskólski

Urodził się 23 marca 1937r. w Kruszwicy. Uczęszczał do LO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Do Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie wstąpił w 1954r. 11 czerwca 1960r. otrzymał święcenia kapłańskie. Posługę duszpasterską rozpoczął w parafii w Czerniejewie. Z powodów zdrowotnych przeniesiono go do Pleszewa jako kapelana Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny, potem do Mielżyna na to samo stanowisko do Sióstr Dominikanek.

W latach 62' -69' studiował teologię na KUL-u. W Bydgoszczy pełnił funkcję wikariusza przy Farze oraz parafii Św. Trójcy. Przez długi czas zajmował się duszpasterstwem akademickim.

20 czerwca 1982r. został proboszczem naszej parafii. Od samego początku angażował się w wiele prac. Za jego sprawą wyremontowano (m.in. remont wieży, zainstalowanie nowego oświetlenia i nagłośnienia, wymiana podłóg) i podłączono do elektrociepłowni kościół. Jednakże za największą zasługę należy ks. Jaskólskiemu poczytać wybudowanie Domu Katechetycznego, tak bardzo potrzebnego i jakże długo wyczekiwanego. Nie uczyniłby tego wszystkiego gdyby nie zaangażowanie parafian. Oprócz spraw kościoła dbał również o warunki materialne, pomoc charytatywną i sprawy duchowe parafian. W stan spoczynku przeszedł w 2010r. Jako ks. Senior, w miarę sił, włączał się w życie parafii. Zmarł 19 czerwca 2016 r.

7. Ks. Roman Adam Kneblewski

8. Ks. Krzysztof Buchholz

Ostatnia modyfikacja: 2020.08.23 09:23,